گروه سوئيچ يكی از قديمی‌ترين بخش‌های مركز تحقيقات مخابرات ايران است، به طوری كه فعاليت مركز پس از پيروزی انقلاب با فعاليت گروه سوئيچ آغاز گرديده است. ساختار مركز تحقيقات مخابرات ايران بر اساس 12 گروه تخصصی شكل گرفته است كه بخش سوئيچ يكی از اين گروه‌های تخصصی است. مهندس قنبری سرپرست فعلی مركز تحقيقات مخابرات ايران، كه در سال 59 سمت معاونت پژوهشی مركز را نيز عهده‌دار بوده‌است، فعاليت‌ها و اعتبارات مربوط به بخش سوئيچ در مركز را اين‌گونه تشريح می‌كند:(پس از پيروزی انقلاب و همزمان با شكل‌گيری مركز، فعاليت خود من به عنوان مسئول گروه سوئيچ مركز آغاز شد. در طی 10 سال اول فعاليت‌های مركز، يعنی در طی سال‌های (58-68) عمده فعاليت‌ها كه معادل 50 درصد كل اعتبارات و هزينه‌های مركز بود در بخش سوئيچ و كامپيوتر متمركز گرديد.برای شروع كار در بخش سوئيچ، هزينه‌ای معادل 100هزار دلار (هر دلار 7 تومان) اختصاص داده شد. در آن زمان سوئيچ يكی از بخش‌های شاخص مخابرات بود و گسترش شبكه مخابراتی كشور نيز بر مبنای تعداد خطوطی كه به مردم واگذار می‌شد و مراكز تلفنی كه نصب می‌گرديد، تلقی می‌شد. به همين دليل، از ابتدا فعاليت‌های خود را در بخش سوئيچ متمركز كرديم و معتقد بوديم كه اگر پروژه‌ای مانند سوئيچ را به ثمر برسانيم بقيه محصولات نيز از باب انتقال و … به ثمر خواهند رسيد. درطی سال‌های 63-64 ساخت سوئيچ در داخل خيلی حياتی بود و به اين نتيجه رسيديم كه سوئيچ ملی داشته باشيم. در بازه زمانی سال‌های 67-68 به سراغ اين رفتيم كه پس از اتمام تحقيقات مربوطه، يك كارخانه توليدی داخلی جهت توليد نمونه مهندسی، طرف قرارداد با مركز باشد تا نتيجه كار زودتر به مرحله توليد برسد. بنا به گفته مسئولان مركز، روال كار مركز تحقيقات در بخش سوئيچ اين‌گونه بوده است كه ابتدا يك محصول سوئيچينگ را مورد بررسی و مطالعه قرار داده و سپس دانش فنی اين طرح توسط مركز در اختيار توليدكنندگان دولتی و خصوصی قرار می‌گيرد و توليد كنندگان درصدی از هزينه فروش و درآمدشان را در اختيار مركز قرار می‌دهند. در حقيقت توليدكنندگان می‌بايستی كه 6 تا 8 درصد از درآمدشان را به عنوان حق امتياز به مركز واگذار كنند. بنا به گفته مهندس قنبری از ميان 12ميليون كاربر تلفن ثابت، 3 تا 4 ميليون از سوئيچ‌های موجود در شبكه حاصل توليدات داخلی است كه از اين ميان، 5/1 ميليون سوئيچ توليدی در شركت‌های داخلی، مبتنی بر تحقيقات مركز بوده است.به طور كلی سه دوره را می‌توان در فعاليت‌های بخش سوئيچ مركز مشاهده نمود.1-دوران سوئيچ‌های آنالوگ كه تا سال 61-60 ادامه داشته است.2- مطالعه بر روی سوئيچ‌های ديجيتال كه از سال 62 آغاز گرديد كه مشخصاً می‌توان به پروژه‌های فجر، عصر و مراكز ترانزيت اشاره نمود كه اين روند تا سال 78 نيز ادامه داشته است.3-دوران گذر از سوئيچ‌های ديجيتال به IP كه از سال 78 آغاز گرديده است. در اين بخش به تشريح فعاليت‌های هر دوره و معرفی پروژه‌ها می‌پردازيم.مهندس قنبری در ارتباط با چگونگی شروع كار برروی سوئيچ‌های ديجيتال می‌گويد: (تا سال 62 فناوری كه در شبكه مخابراتی كشور به‌كار می‌رفت سوئيچ‌های آنالوگ وAMD بود. از همان ابتدای كار استراتژی گذر از شبكه آنالوگ به ديجيتال را به همراه مخابرات، تعيين كرديم. در طی سال‌های 58-68 چندين نمونه سوئيچ كم‌ظرفيت ديجيتال را از نظر فنی شكافتيم و مهندسی معكوس بروی آن انجام داديم. به طوريكه اولين سوئيچ با نام پروژه فجر و با ظرفيت 400 شماره زير بار رفت.مهندس پورعلی، قائم مقام بخش سوئيچ مركز تحقيقات مخابرات در ارتباط با مشخصات سوئيچ فجر می‌گويد: (برای طراحی سوئيچ فجر، نمونه خارجی اين سوئيچ را گرفتيم و شروع به استخراج دانش فنی اين سوئيچ كرديم. در ابتدای كار چون دانش فنی مربوط و تجربه ساخت سوئيچ را نداشتيم، پرداختن به اين دست از پروژه‌ها هزينه بسيار زيادی را هم از لحاظ زمانی و هم از لحاظ نيروی انسانی به خود اختصاص می‌داد، به طوری كه در اوايل مثلا برای يك سيستم 30 نفری بر روی پروژه‌ای به مدت 5 سال، در حدود 2000 نفر-ماه هزينه لازم بود. سوئيچ فجر نيز از اين دست پروژه‌ها بود، به طوری كه طراحی نرم‌افزار اين سوئيچ 5 سال طول كشيد يعنی تا سال 65 نيز ادامه داشت. پروژه فجر با همكاری كارخانجات مخابراتی ايران(ITMC) و تعاونی تجهيزات مخابراتی كه در ابتدا تعاونی توليد نام داشت، توليد گرديد كه در حال حاضر نيز، اين سوئيچ در شبكه فعلی مخابراتی كشور نصب می‌باشد. پس از پروژه فجر، پروژه عصر كه بر مبنای پروژه‌های كارشناسی ارشد 20 الی 25 دانشجوی كارشناسی ارشد بود، شكل گرفت.مهندس قنبری در معرفی پروژه عصر می‌ نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: